Ragib Džindo

Ragib Džindo
pripremio: Mirsad Durmišević 
u PDF https://www.box.com/s/rdciughl3vpxguysze9a

Ragib Džindo (1923—1944), učesnik Narodnooslobodilačke borbe i narodni heroj Jugoslavije.

Biografija

Rođen je 1923. godine u selu Okruglo, kod Rogatice. Potiče iz siromašne seljačke porodice. Osnovnu školu je završio u selu Osovu, a Građansku školu u Rogatici. U četvrtom razredu gimnazije je zbog „komunističke delatnosti" bio izbačen iz škole. U to vreme bio je član Saveza komunističke omladine Jugoslavije. Ipak posle ovoga je ponovo vraćen u školu, a potom je završio i dva razreda Srednje tehničke škole.

01.02.1939 Okruglo.

Sa lijeva: Ćamil DŽindo,sin Asim Džindo,supruga Vasvija rođ.Hodžić Džindo, zatim druga zena nju su zvali Bakom ona je druga supruga Ibrahima, Ibrahim Džindo,Mujo Hodžić. Ispred je Fatima Džindo,Nezira Džindo,Halima Džindo.Na ovoj slici je pranana Vasvija bila trudna sa Razijom

izvor fotografije i podataka: Tea Teskeredžić

Porodica Ragiba Džinde;
otac Ćamil Džindo, majka Vasvija (rođ.Hodžić) Džindo, Rasim Džindo, Ragib Džindo, Fatima i Halima Džindo, Nezira Džindo, Asim Džindo, Razija Džindo, Kasim Džindo i Galib Džindo on je umro kad je bio beba

izvor fotografije i podataka: Tea Teskeredžić

Posle okupacije Kraljevine Jugoslavije i uspostavljanja ustaške Nezavisne Države Hrvatske, aprila 1941. godine, pripadao je onom delu muslimanskog stanovništva u istočnoj Bosni, koje nije nasjelo na ustaške nagovore i nije izvodilo zločine i pljačku nad srpskim stanovništvom. Zajedno sa ocem Ćamilom i bratom Rasimom, avgusta 1941. godine, otišao je u partizane. Bili su među prvim muslimanskim boracima u Romanijskom partizanskom odredu, kojim je tada komandovao Slaviša Vajner legendarni „Čiča sa Romanije". U odredu je najpre vršio dužnost desetara, a potom vodnika. Odmah posle stupanja u partizane, zajedno sa još pet drugova, zadržavao je skoro čitav dan na Borici, napad čete ustaške Muslimanske milicije, koja je pošla da pali srpska sela. Novembra 1941. godine primljen je u članstvo Komunističke partije Jugoslavije.

Početkom 1942. godine, postavljen je za političkog komesara čete u Muslimanskom partizanskom bataljonu, koji se nalazio u sastavu Romanijskog partizanskog odreda. U borbama ovog bataljona, u Petrovićima, kod Olova, doborovljno se prijavio u bombašku grupu, koja je napadajući neprijateljske bunkere, omogućila bataljonu da osvoji neprijateljsko uporište na železničkoj stanici. Posle neutralisanja neprijateljskih bunkera, Ragib je bio na čelu boraca koji su na juriš osvojili staničnu zgradu. Sličan podvig počinio je maja 1942. godine, u borbi na Pogledu, kod Vlasenice, kada je kao puškomitraljezac na juriš zauzeo neprijateljski bunker.

Posle formiranja Šeste istočno-bosanske udarne brigade, avgusta 1942. godine, Ragib je ušao u njen sastav. Sa ovom brigadom je učestvovao u mnogim borbama, a posebno se istakao u borbama brigade u Sremu, kao i u borbama sa četnicima na Maleševcu. U brigadi je bio poznat kao puškomitraljezac i čest dobrovoljac u svim težim zadacima. U toku borbi tokom Pete neprijateljske ofanzive, juna 1943. godine, posatvljen je za komandira Prve čete Prvog bataljona Šeste istočno-bosanske brigade. Zajedno sa svojom četom uspjeo je da tokom bitke na Sutjesci, razbije nemački bataljon na Vučevu. Njegova četa, sa svega osamnaest boraca, imala je zadatak da na putu Prača-Goražde štiti odstupanje partizanske bolnice. Samo u toku jednog dana, ova malena četa, odbila je čak deset juriša brojnijih njemačkih snaga.
Oktobra 1943. godine postavljen je za komandanta Četvrog bataljona Šesnaeste muslimanske brigade. U borbama tokom Šeste neprijateljske ofanzive, njegov bataljon je čitavog mjeseca, vodeći teške borbe, sprečavao Nijemce da prodru na Romaniju. Istakao su i u borbi kod Kladnja, kada su neprijateljskim snagama u pomoć došli tenkovi i borbena vozila. Tada je zajedno sa drugim bombašima, u prvim borbenim redovima, jurišao s benzinskim flašama na tenkove.
Poginuo je novembra 1944. godine u mijestu Poljice, kod Lukavca, u borbi sa ustašama.
Za narodnog heroja proglašen je 5. jula 1951. godine.
Po informacijama porodice Ragib je poginuo 3.1.1944.godine . Prilikom ulaska u selo Poljice Ragibu je pucano u leđa dok je bio na konju. Niko od mještana  nije htio reći gdje su mu kosti.

Kuća Ragiba Džinde u Okruglom (Ovo je stara kuća. Novu kuću su četnici zapalili u II sv. ratu)

Kuća Ragiba Džinde u Okruglom (Ovo je stara kuća. Novu kuću su četnici zapalili u II sv. ratu)

DŽINDO (Ibrahima), Ćamil

Rođen je 1898. godine u selu Okruglo u blizini Rogatice; zemljoradnik; član KPJ od 1939. godine; u NOB stupio 1941. godine. Nekoliko godina prije Drugog svjetskog rata Ćamil je počeo sarađivati s komunističkim aktivistima u rogatičkom kraju. Bio je poznat kao ugledan i vrijedan domaćin, skroman i nesebičan čovjek. Školovao je i politički uzdigao sinove Rasima i Ragiba, dva prekaljena prvoborca Revolucije. U julu 1941. godine sa dvojicom svojih sinova priključio se grupi boraca koja je pod rukovodstvom prvoborca Danila Đokića počela djelovati na području Sjemeča u rogatičkom kraju. Međutim, uskoro su se Ćamil i njegova dva sina uključili u partizanske jedinice na Romaniji. Poslije oslobođenja Rogatice u oktobru 1941. godine, Ćamil je kao politički rukovodilac djelovao pri komandi mjesta u Rogatici. Međutim, krajem 1941. godine Ćamil je stupio u Muslimanski partizanski bataljon, koji se u to vrijeme nalazio na području Vareša. Za vrijeme Pete neprijateljske ofanzive Ćamil se nalazio na dužnosti komesara bolnice i drugih dijelova štaba Šeste istočnobosanske brigade. U tim teškim danima Ćamil je hrabro istrajavao u vršenju svojih dužnosti, gdje je u odsutnom trenutku opkoljen i ubijen. U toku rata 1941-1945. godine od neprijatelja je stradalo šest članova njegove porodice.

DŽINDO (Ćamila), Rasim

Rođen je 1920. godine u selu Okruglo kod Rogatice; student medicine, član SKOJ-a od 1937. godine, član KPJ od 1939. godine; u NOB je stupio 1941. godine. U naprednom omladinskom pokretu u Beogradu za vrijeme studija bio je veoma aktivan, zbog čega je od policije često zatvaran. Bio je izuzetno obrazovan i uvjerljiv kao agitator. Veoma aktivno uključio se u pripreme ustanka 1941. godine, a među prvim borcima stupio je u redove Muslimanske čete, a kasnije Muslimanskog bataljona. Iako student medicine, bio je prvi partizanski ljekar u Romanijskom odredu. U augustu 1942. godine ranjen je na planini Vlašić, gdje je zarobljen od četnika koji su ga predali ustašama u Travniku. Ubijen je u ustaškom logoru u Jasenovcu - Donja Gradina 1942.godine.

Teška i krvava borba našeg naroda za slobodu, stvaranje naše slavne Narodno-oslobodilacke vojske, naši dosadašnji uspjesi zahtjevali su žrtve i blie su date. Veliki i slavni su primjeri herojstva brace .Rasima i Ragiba Džinde, koji su živjeli i umrli kao pravi sinovi svoga naroda. Na poziv por. druga Cice i Ilije Goranina došao sam sa Rasimom prvih dana ustanka na Romaniju Za taj nezaboravni dan Rasim mi rece da je najsretniji u njegovom životu. On bijaše prvi Musl-iman, omladinac u koji krenu u Sjemec sa por., Danilom Ðokicem, svjestan da za narod i njegovu slobodu mora sve žrtvovati pa i život. Prva naša borba — razoružanje kasarne u Sjemecu, druga — uništenje ustaške bande u Borici. Seljaci su nas zamolili i pomagali i pored neprijateljskog stava cetnika prema nama. Cetnici su se sa položaja na Borici povukli da' bi opljackali i popalili mirna muslimanska sela, baš u momentu kad smo opkolili cuvenog krvoloka Zulfu Dumanjica. To mu je omogucilo da utekne. Tada Dumanjic sa ustašama napadne naša sela Šarovice i Okruglo da bi se osvetio našim porodicama. Ali Rasim zajedno sa ocem, organizuje otpor "i uspvjeva da spasi i selo i porodice. To je prvaa naša slobodna teritorija, osnutak prve muslimanske cete, Medutim, drugovi su uvidjeli naš težak položaj radi neprestanih cetnickih napadaja, te nam odrediše druge položaje '.Cacevo Polje i Lucevik na Romaniji, Rasim bijaše duša cete, oko njega se svi okupljahu, ni jedna izvidanje, ni jedna borba nije bila bez njega,Na kasnijim položajima oko Stambolcica on vrši dužnost ,lijecnika (bijaše student medicine) I sa ogromnim požrtvovanjem iznosi ranjenike iz borbe, organizuje prenos i lijeci ih. Kod Vareša naša ceta je takocer imala velike uspjehe. Uspjeli smo da otjeramo ustaše i Nijemce iz svih okolnih sela i sabijemo u Vareš. U meduvremenu muslimanska omladina pridolazi sa svih strana u našu cetu, te uskoro formiramo bataljon koji broji 370 drugova. Rasimov brat Ragib neustrašiv borac i drug izvrsnih kvaliteta, postaje u to doba politicki komesar II cete. Rasim kao iskusan organizator dobija novu dužnost — organizovanje Muslimana zenickog kraja, Koliko je bio omiljen vidi se po tome, što ni jedan od nas nije mogao da se uzdrži, a da ne zaplace na rastanku, Culi smo uskoro za uspjehe kojima je i on doprinjeo. Organizovao se Zenicki od-red, razrušena je i spaljena stanica Begov Han,'istrgana pruga i porušeni mostovi,pobijeno mnogo Nijemaca . Rad zenickog odreda kao i mnogih drugih naših jedinica omeli su cetnici svojom razornom i protunarodnom akcijom, tako da Rasim sa 10 drugova bijaše prisiljen otici u Srednju Bosnu gdje i poginu slavno 1912 god. u borbi sa Nijemcima i cetnicima Njegov mladi brat, Ragib prošao je kroz sve borbe i ofanzive koje je imala VI brigada, Svoje junaštvo dokazao, je bezbroj puta u Crnoj Gori, u pratnji bolnice na Hranjenu kod Goražda, gdje je RODIO cetu kroz herojske borbe spasavajuci bolnicu, Poginuo je kod Sprece, u borbi protiv izdajnika našega naroda zelenog kadra. Otac im poginu u Celebicu 1943 god.u - borbi s Nijemcima Dvije sestre ubiše cetnici, a majku odvedoše ustaše. Braca poginuce slavao u borbi za slobodu. Mi, vaši drugovi, žavimo i necemo plakati, vec cemo se svetiti dok tece' i jednog fašiste i izdajnika. Mi cemo nastaviti našu zajednicku borbu i rad.

Mezar majke Narodnog heroja Ragiba Džinde na mezarju kod "Spomen škole" na Trnoviku (selo Okruglo)